حذف شارژر؛ آینده ای روشن یا نگران کننده؟ - وبلاگ سیناپارسه

به گزارش وبلاگ سیناپارسه، با اینکه پس از حذف شارژر از جعبه و تبدیل آن به محصولی برای خرید به صورت جداگانه انتقاداتی به سامسونگ و ناتینگ وارد شد، اما بسیاری از کاربران بدون خرید آن نیز کارشان راه خواهد افتاد.

گوشی بعدی ای که خریداری می کنید، به احتمال زیاد در جعبه خود شارژر نخواهد داشت. منظور از گوشی بعدی هم صرفاً گوشی های پرچمدار نیستند. ما متوجه شده ایم که تعداد بسیار زیاد و رو به افزایشی از دستگاه های میان رده هم در حال پیروی از این جریان هستند.

سامسونگ گلکسی A 53 و ناتینگ فون 1 که دو عدد از انتخاب های مالی محبوب در سال 2022 هستند، به همراه شارژر در جعبه خود عرضه نمی شوند. اگر هم چیزی از نابود شدن جک هدفون از گوشی ها یاد گرفته باشیم، باید بدانیم شرکت های بیشتری هم به زودی به این رویه حذف شارژر های تلفن های هوشمند از جعبه شان روی خواهند آورد.

با توجه به اجتناب ناپذیری این اتفاق، به نظر زمان مناسبی برای این است که فراوری نمایندگان پروتکل های انحصاری فراوری شارژر خود را رها نمایند و زین پس از استاندارد های جهانی پیروی نمایند. برای یافتن علت منطقی این کار، وب سایت تکفاس در مقاله ای به این مضوع پرداخته که در ادامه می خوانید.

غیاب شارژر انحصاری در جعبه: آینده ای روشن یا نگران نماینده؟

با اینکه پس از حذف شارژر از جعبه و تبدیل آن به محصولی برای خرید به صورت جداگانه انتقاداتی به سامسونگ و ناتینگ وارد شد، اما بسیاری از کاربران بدون خرید آن نیز کارشان راه خواهد افتاد. این گفته نیز به علت آن است که هر دو شرکت از استاندارد جهانی کابل انتقال نیروی USB برای شارژ سریع استفاده می نمایند.

علیرغم آنچه نام این شارژر به شما القا می کد، شارژ فوق سریع سامسونگ یک استاندارد انحصاری نیست. این تکنولوژی در واقع مبتنی بر خصوصیات منبع تغذیه قابل برنامه ریزی (PPS) می باشد.

در عمل، اما شما می توانید از هر نوع کابل شارژ PPS (حتی کابلی که به وسیله یک شرکت شخص ثالث فراوری شده باشد) برای شارژ کردن یک دستگاه مدرن سامسونگ بهره ببرید. هرچند این مقوله برای بساری دیگر از برند های تلفن، از جمله شیائومی، وان پلاس و اوپو همراه برقرار نمی باشد.

این برند ها در صدر تکنولوژی شارژ سریع تلفن های همراه هشومند قرار دارند و پروتکل های آن ها نیز از 150 وات نیرو پشتیبانی می نمایند. با این حال اگر از یک شارژر USB-PD همراه این دستگاه ها بهره ببرید، طبق شواهد تنها می توانید 18 الی 27 وات از آن نیرو بکشید.

احتیاجی نیست اشاره کنیم که این اختلافات در بین شیوه های رفتار شرکت ها نگران نماینده می باشند. بسیاری از ما دارای یک شارژر SuperVOOC نیستیم، پس اگر اوپو قصد داشته باشد از قرار دادن شارژر در جعبه امتناع بورزد، هیچ راهی جز خریدن شارژر برایمان باقی نمی گذارد.

معمولاً می توانید شارژر های وان پلاس، اوپو و ریل می را ترکیب و با هم دیگر جفت کنید، اما این تنها به این علت است که هر سه این شرکت های از یک تکنولوژی استفاده می نمایند. از طرفی دیگر، اما شارژر های USB تقریبا جهانی شده اند و پشتیبانی از آن را در همه جا، از مک بوک گرفته تا اسپیکر های بلوتوثی، ببینید.

این شکاف بین شرکت ها با چاشنی رقابت جنون آمیز بر سر رسیدن به سریع ترین شارژر نسل نو هم ترکیب شده است. تماشا اینکه گوشی های هوشمند نو از توان شارژ دوبرابری نسبت به نیاکان خود پشتیبانی می نمایند، تبدیل به امری عادی شده است.

به عنوان مثال وان پلاس در مدت زمان تنها سه سال از 30 وات به 150 وات رسیده است. این در حالی است که این شرکت در حال بسته بندی جعبه های دستگاه های نوش به همراه شارژرهایش است، اما اگر دیگر تعهدی به انجام این کار نداشت هباشد، چه اتفاقی می افتد؟

حتی اگر شارژر انحصاری درستی هم در اختیارتان باشد، باز به احتمال زیاد از آنچه دستگاه نوتان پشتیبانی می نماید کندتر خواهد بود.

بعد هم اگر بخواهید شارژر نوتر را تهیه کنید، از آن جایی که شارژر قدیمی توان شارژ سریع دستگاه های دیگرتان را ندارد، عملاً بلا استفاده خواهد شد. در کل این چرخه شارژرها، چرخه پلیدی است. احتیاجی هم به اشاره به مقدار پسماند الکترونیکی ای که فراوری می نماید نیست.

چرا یک استاندارد جهانی فراوری شارژر عقلانی است؟

بر اساس آنچه تا به الان گفته ایم، تعیین است که تکنولوژی شارژ انحصاری در جهانیی که روزانه در حال حرکت به سوی هم کنش پذیری بیشتر و بیشتر است، جایی ندارد. در پیش گرفتن استاندارد جهانی ای مانند کابل شارژ USB هم قرار نیست یک شبه مشکل Fragmentation کابل USB-C را حل نماید، اما حداقل به ما این امکان را می دهد که شارژر ها را بین دستگاه های بیشتری به اشتراک بگذاریم.

بسیاری از دستگاه ها مانند لپ تاپ ها هم همین الان از شارژر های USB-PD 100 واتی پشتیبانی می نمایند. شارژر 240 واتی نو هم با توجه به تعییناتش قاعدتا باید بتواند این استاندارد را حتی بیش از پیش همه گیر کند.

از این رو از آن جایی که شارژر های USB-PD به وسیله دستگا های بیشتری پشتیبانی می شوند، انتظار داریم قیمت آن ها نیز کاهش یابد. همین امروز نیز می توانید با همان قیمت یک شارژر گوگل یا سامسونگ، آداپتور فرعی ای تهیه کنید که یا توان شارژ آن بیشتر است، یا پورت های متعددی ارائه می دهد.

متاسفانه این کار در جهانی شارژر های انحصاری ممکن نیست و در این جهان شما راهی جز پرداخت 30 تا 50 دلار برای یک شارژر اصلی که شاید حتی با سایر دستگاه هایتان هم کار نکند، نخواهید داشت.

این مشکل از جهانی شارژر ها هم فراتر می رود؛ پاوربانک های قابل حمل و شارژر خودرو ها نیز از پروتکل های انحصاری پشتیبانی نمی نمایند. چیزی که در این جا بدتر است، این است که همواره هم نمی توانید یک محصول اصلی پیدا کنید. مانند پریز دیواری، توان شارژ در این موقعیت ها نیز به 10 الی 18 وات کاهش می یابد که برای بیشتر کاربران تلفن های همراه هوشمند، این غیر قابل قبول است.

شارژر های انحصاری؛ شروعی بر یک سرانجام؟

با اینکه از بیان آن نفرت داریم، اما پروتکل های شارژ انحصاری به احتمال زیاد باقی خواهند ماند؛ حداقل تا آینده ای قابل پیش بینی. برند های مختلفی برای مدتی بسیار طولانی ادعا نموده اند که تکنولوژی شارژ آن ها در مقایسه با رقیبشان سلامت باتری را بیشتر حفظ می نماید.

کمی پیش تر در امسال، اوپو ادعا کرد که انجین سلامت باتری آن در گوشی Find X 5 Pro به باتری امکان نگه داشتن 1،600 چرخه شارژ را پیش از دست دادن 20 درصد ظرفیت اش می دهد. شیائومی نیز در زمان شروع به کار تکنولوژی شارژ سریع HyperCharge ادعایی مشابه (هرچند محافظانه کارانه تر) نموده است.

البته که شما احتمالاً دفعات بی شماری شنیده اید که سلامت باتری بدون مراقب های کافی، تحلیل خواهد رفت. اوپو می گوید با استفاده از یک الگوریتم انحصاری که به طور مداوم جریان شارژ را تنظیم می نماید، پیروز به اجتناب از افتادن به درون این پرتگاه شده است. این شرکت بعلاوه ترکیب شیمیایی باتری های یون-لیتیمی خود را جهت دستیابی به ماندگاری بیشتر بهبود داد.

حتی اگر این ادعا های مرتبط با سلامت باتری را واقعی فرض کنیم، هنوز هم اینکه چرا این موارد قابل تعبیه در کنار استاندارد های جهانی ای مانند USB-PD قابل نیستند، ناتعیین است. بالاخره، نوترین منبع تغذیه USb قابل برنامه ریزی همین حالا هم از از ولتاژ متناوب و مستقیم پشتیبانی می نماید.

اگر پروتکل های انحصاری واقعا ضروری هستند، حداقل کاری که فراورینمایندگان می توانند بنمایند این است که سازگاری این پروتکل ها را با استاندارد های جهانی بهبود ببخشند.

فعالیت های بسیاری در این جهت دیده ایم؛ مانند خط فراوری شارژر های مینی فلش شرکت اوپو که از هر دو نوع شارژ SuperVOOC و USB-PPS پشتیبانی می نمایند. این در حالی است که این شرکت هیچگونه تمایلی برای فروش این شارژر ها در خارج از چین از خود نشان نداده است. اما ظاهراً وان پلاس اولین حرکت خود را انجام داده است.

در سال 2020، گوشی وان پلاس 8 T به همراه یک آداپتور Dash Charge 65 واتی عرضه شد که از USB-PD تا 45 وات هم پشتیبانی می کرد.

این پشتیبانی تا به امروز هم ادامه دارد و نوترین شارژر 150 واتی این شرکت هم از USB-PD به همان مقدار پشتیبانی می نماید. در حالی که 45 وات از 65 واتی (و یا حتی 100 واتی) که لپ تاپ ها احتیاج دارند فاصله زیادی دارد، امیدواریم نشانه ای بر آن باشد که روز های شارژر های انحصاری تک منظوره به شمارش افتاده باشد.

منبع: بهترین ها